Jak wychowanie wpływa na pewność siebie, czyli „zaprogramuj” dziecko na sukces

Każdy rodzic powinien robić wszystko, co pedagogiczne, aby jego dziecko wyrosło na pewnego siebie człowieka, który jest w stanie osiągnąć sukces. Wsparcie jest tutaj kluczowe. Niestety nadal wielu opiekunów zamiast wspierać raczej mówi o ograniczeniach, a tak nie powinno być. Tutaj pojawia się jakże ważne pytanie, które brzmi jak wychowanie wpływa na pewność siebie?

„Dasz radę i staraj się!”

To zdanie powinni powtarzać rodzice swoim dzieciom. Oczywiście nie chodzi o to, aby wywierać na nich przesadną presję, lecz raczej mamy na myśli wsparcie. Otóż trzeba dziecku powtarzać, że musi się starać, bo dzięki temu może mu się udać. Ale nie można być krytycznym, jeżeli coś się nie uda. Bardzo ważna jest nauka radzenia sobie ze stresem, ale też pokazanie, że w życiu są sukcesy i porażki, co nie oznacza wcale, że można starać się trochę bądź nie starać się wcale, zakładając przy tym, że się nie uda. Każdy rodzic ma za zadanie wychować człowieka, którego poza empatią cechuje też pewność siebie, a nie zadufanie czy megalomania. Gdy np. rozpoczyna się rekrutacja do liceum trzeba oferować dziecku pomoc w wyborze szkoły, ale też wspierać decyzję o wyborze. Także narzucanie własnego zdania absolutnie jest zabronione. Wybór szkoły ponadpodstawowej jest pierwszą poważną decyzją, którą Wasz nastolatek powinien podjąć samodzielnie.

„A nie mówiłam”

To zdanie absolutnie należy wyrzucić ze słownika. Nawet jeżeli dziecku coś się nie uda, czy nie osiągnie zamierzonego celu bądź jego rekrutacja w liceum nie zakończy się sukcesem, rodzic ma za zadanie wspierać, rozmawiać i pocieszać w razie porażek. Może też być cheerleaderem swoich dzieci. Oczywiście nie oznacza to wcale, że nie można zachować nieco krytyki, jednak wyraźne akcentowanie „ja wiem lepiej niż Ty” nie sprawdza się. Zaufanie, rozmowa, wsparcie – otóż zawsze trzeba pamiętać, że dobre relacje tworzy się latami i nie można ich nadrobić w krótkim czasie, stąd też, jeżeli zawsze zamiast motywować twierdziliście, że dziecko nie da rady, bo podejmuje złe decyzje, to nie możecie się spodziewać, że wychowacie pewnego siebie, empatycznego człowieka, lecz takiego, który będzie miał ciągły i chroniczny brak pewności siebie, a od tego tylko krok do innych zaburzeń na tle nerwicowym.

„A Twojej koleżance się udało”

To kolejne zdanie z tych zabronionych, które bardzo negatywnie wpływają na rozwój i psychikę każdego dziecka. Niestety sporo rodziców lubi podkreślać sukcesy innych dzieci, zapominając, że ich potomek także ma uczucia. Tacy opiekunowie powinni raczej zastanowić się, czy ich dziecko ma takie możliwości jak rówieśnicy, którym coś się udało. Wymaganie od dziecka najlepszych ocen choćby z informatyki, gdy w domu jest stary i zacinający się komputer jest dużym nieporozumieniem. Także sama atmosfera panująca w domu ma wpływ na dzieci i to, jakie mają oceny. Oczywiście nie ma co się łudzić, że każdy ma taki sam start życiowy. Owszem można od dzieci wymagać, ale też muszą mieć warunki, aby sprostać owym wymaganiom i co najważniejsze – wymagania nie mogą być wyższe niż ich możliwości, bo nawet pomimo najszczerszych chęci, nie każdy jest w stanie zostać profesorem medycyny.

„Nic nie potrafisz”

Rodzice potrafią sprawić, że dziecko czuje się jak totalny nieudacznik. Nawet jeżeli tego z zewnątrz nie pokazuje, nie ma co się łudzić, że takie słowa nie odciskają na nim piętna. W każdym życiu jest czas zarówno na sukcesy, ale i porażki i są one naturalne. Z sukcesów trzeba się cieszyć, a porażki akceptować. Zamiast sprawiać, że dziecko poczuje się jeszcze gorzej, lepiej je wspierać. Nadal nie mamy tutaj na myśli bezkrytycznego podejścia, ale rozmowę, która często jest tak bardzo potrzebna. Pokazywanie dziecku, że jest nieudacznikiem destrukcyjnie wpłynie na jego dalsze życie, ale też może doprowadzić do tego, że zacznie kumulować negatywne emocje i z beztroskiego nastolatka stanie się złamanym wewnętrznie młodym człowiekiem.

Każdy z nas jest inny i każdy ma inne możliwości. Oczywiście trzeba się starać, ale trzeba też pamiętać, że coś może się nie udać, nawet pomimo chęci, co nie oznacza, że jest się skazanym na porażkę. Kluczowe znaczenie ma też wychowanie rodziców, którzy powinni wspierać, a nie dezaprobować wszystkie decyzje swojego dziecka.